20 Nisan 2010 Salı

Sen ne biçim adamsın..

Yalnızken, küçükken gelecekte ne yapacağımı düşündüğümü düşündüğümde, şimdi yaptıklarımın yapmış olacaklarımdan ne kadar az olduğunun farkına varıp umursamıyorum ya... Hadi hayallerimden korkmuyorum da 5 yaşında ki ben karşıma gelse sen ne biçim adamsın dese otursa ağlasa ne yaparım kısmına geldiğimde düşünmekten kendimi alıyorum.. iyide yapıyorum. Bırakmasam büyük ihtimal şöyle der salak "gol kralı değil misin Daha Ali samiyenin çimlerine basmışlığın bile mi yok" "nee uzaya da mı çıkmadın" sonra da şöyle bitirir ":( ben olsam yapardım" bide oturur ağlamaz bile suratıma bile bakmaz. ne düşünüyorum biliyo musunuz yapardı salak gerçekten yapardı çünkü inanmıştı gerçekten. chuck palahniuk "ana babalar kitlelerin uyuşturucusudur" diyor ya senki bu anı anlatmış nerde kaybettim bu cesareti İyi niyetli korumacılık belki elimdeki hayelleri aldı teker teker en azında 27 yaşındaki ben bunu yazarak 60 yaşındaki benin karşısına çıkabilir. "Hani .... yapacaktın?"

1 yorum:

Birisi dedi ki...

Sürü psikolojisi insanlığı ele geçirmişti bir kere. Yerleşik hayatla başlamıştı bu aslında. Herkes tek biçim üzerine şekillenmeye zorlanmıştı. Ancak bu şekilde yerleşik olabilirdik. Oysa ne güzeldi bağımsız yaşam. Kendi kurallarının olduğu. Neden vazgeçmişiz insanoğlu neden? Özgürlüğümüzü kaybetmek, beraber yaşamaya değermiydi? Ki en kötüsüde ne biliyormusunuz? En kötüsü yerleşik hayat içinde özgür olmaya çalışmaktır. Hatta özgür olmaya acıkmaktır.