11 Haziran 2010 Cuma

Acımak...

Düşerdim dizim acırdı, dizimdeki yaralar hiç kapanmadan üzerine tekrar düşer acısının hiç bitmemesini sağlardım, bi bakıma acı çekmek keyifliydi oyun oynamak koşmak düşmenin çilesine katlanma sebebim ondan, büyüdüm acı dizler de değil artık ama hala acıdan hoşlanıyorum ki yaranın kapanmamasını istemem ondan..

Hiç yorum yok: